Рубрика: Польский язык

Jak przygotowywałam się do podróży dookoła świata? Prawie w ogóle się nie przygotowywałam.

Na początku bardzo chciałam wszystko zaplanować. Zaczęłam czytać blogi, przewodniki, książki, a potem pomyślałam «Ej, po co mi to wszystko? Niech świat mnie zaskoczy!». Więc szybko przestałam czytać i planować. Miałam bilet dookoła świata, który wyznaczał szkielet trasy. Wiedziałam, gdzie i kiedy mam być żeby pofrunąć dalej. To było wystarczające. Poza tym miałam ze sobą komputer i wiedziałam, że Internet jest prawie wszędzie tam, gdzie jadę i zawsze mogę się ratować. Więc nie było zarezerwowanych noclegów, wewnętrznych przejazdów, czy przelotów.

Oczywiście trzeba było zrobić zakupy. Nigdy wcześniej nie podróżowałam z plecakiem, więc musiałam się wyposażyć. | tu blogi były niezastąpione, chociaż dzisiaj kilka rzeczy zrobiłabym inaczej. Wyrabianie międzynarodowego prawa jazdy, które na nic się nie zdało. Szukanie ubezpieczenia, co nie było łatwe i dziś wiem, że dokonałam nie bardzo dobrego wyboru… Wizyta u fryzjera i ścięcie włosów na krótko, żeby było łatwiej. Długa lista szczepień… Trochę ćwiczeń, żeby poprawić kondycję.

Z przygotowań najważniejsze było spędzanie czasu z rodziną i przyjaciółmi. Każda wolna chwila, bo wiedziałam że będę tęsknić za nimi!

Oszczędzanie pieniędzy na podróż zajęło mi 5 miesięcy… Było odkładanie i sprzedaż samochodu. No i uzbierała się wystarczająca kwota. Taką miałam nadzieję, ale miałam też to szczęście, że wiedziałam, że w czasie kryzysu będę mogła liczyć na rodziców… Wszystkie pieniądze zostawiłam mamie, nie były na moim koncie. Mama przelewała mi niewielkie sumy, więc w razie gdyby mnie okradli nie ukradliby zbyt wiele.

Pól roku podróży to i dużo i mało. Dużo, jak na pierwszą taką wyprawę. Szczególnie, jak wyrusza się w pojedynkę. Mało, jak na świat. Jest jeszcze tyle do zobaczenia. Zwiedziłam fragmenty 10 krajów, a krajów jest ponad dwieście. | jeszcze wiele do zobaczenia w tych, w których byłam. Jest tylu ludzi, których można poznać, tyle przyjaźni które można zawrzeć w różnych zakątkach świata. Są ludzie, których trzeba spotkać i miejsca, które można zobaczyć. Na podróże zawsze jest za mało czasu. Więc każdy powinien sobie teraz obiecać, że przynajmniej raz w roku wybierze się w miejsce, w którym nigdy wcześniej nie był. Zgoda?

Wielkopolska jest najstarszą z historycznych dzielnic Polski, kolebką jej państwowości, której pierwszą
stolicą było Gniezno. Mieszko I, przyjmując w 966 r. chrzest, wprowadził państwo Piastów w krąg kulturowy Europy łacińskiej. W katedrze gnieźnieńskiej odbywały się pierwsze koronacje i znajduje się grób św. Wojciecha, którego dzieje opowiadają wspaniałe brązowe drzwi ufundowane w XII w.

Małopolska to dzielnica historyczna Polski, obejmująca obecnie południowo-wschodnią część
kraju, w górnym i częściowo środkowym dorzeczu Wisły oraz w dorzeczu górnej Warty. Najistotniejszym miejscem regionu jest Kraków. Od roku 1038 do roku 1596 Kraków był stolicą Polski. O wyjątkowości Małopolski świadczy ilość obiektów objętych szczególnymi formami ochrony. Znajduje się tu 5 zespołów zabytkowych wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Mazowsze to dzielnica historyczna położona w środkowej Polsce, po obu stronach Wisły, na terenach Niziny Mazowieckiej. Mazowsze to jedna z najstarszych dzielnic historycznych Polski. Znaczenie zyskała jednak dopiero w XVI w. Wówczas król Zygmunt III Waza przeniósł z Krakowa do Warszawy siedzibę dworu królewskiego, i tym samym, stolicę Polski.

Warmia to polska dzielnica historyczna z bogatą przeszłością i tradycjami, która swoją nazwę wzięła
od pruskiego plemienia Warmów. Jako część państwa polskiego od roku 1466 do roku 1772 zachowywała swą autonomię polityczną z biskupem warmińskim jako jej księciem, a i jej mieszkańcy silnie odczuwali swą niezależność i odrębność.

Pomorze to dzielnica historyczna na terenie Polski i Niemiec, u ujścia Odry i Wisły do Morza Bałtyckiego. Nazwa regionu wywodzi się od geograficznego położenia regionu, «kraina leżąca nad morzem czyli blisko morza» lub «ziemia «sięgająca» aż po morze».

Kaszuby to region kulturowy w północnej Polsce, będący częścią Pomorza. To kraina malowniczych
krajobrazów, zamieszkała przez autochtoniczną społeczność kulturowo-językową Kaszubów, wywodzącą się od słowiańskiego plemienia Pomorzan, zasiedlonego niegdyś na obszarze między Bałtykiem, dolną Odrą, Wartą, Notecią a dolną Wisłą.

Dzielnica historyczna leżąca obecnie na Nizinie Podlaskiej nazwana jest Podlasiem. W czasach plemiennych terytorium owo zamieszkiwane było przez Podlasian. Stolicą Podlasia jest Białystok, miasto niezwykle urokliwe. Białystok pełen jest zieleni, a największym tamtejszym parkiem jest ten otaczający również najważniejszy zabytek miasta — Pałac Branickich.

1. LEGENDA O SMOKU WAWELSKIM I DZIELNYM SZEWCZYKU

Każdy zna legendę o wawelskim smoku, pokonanym przez dzielnego szewczyka Skubę, który zabił barana, wypchał go siarką i smołą, a następnie podrzucił pod smoczą jamę. Potwór, aby ugasić pragnienie, tak długo pił wiślaną wodę, aż pękł. Wielka była radość krakowian, a szewczyk ze skóry zabitego smoka wykroił wiele par butów. Jak głosi legenda, do dziś można je kupić w Sukiennicach. — Dla mnie nie ma znaczenia, czy smok istniał czy to tylko brednia w smoczej skórze, ważne że stał się ikoną Krakowa — mówią mieszkańcy Krakowa. O pokonaniu smoka przypomina zaprojektowana przez Bronisława Chromego rzeźba, stojąca u podnóża Wawelu.

2. LEGENDA O CZAKRAMIE

Wszyscy wiedzą, że Kraków jest miastem magicznym. Kontrowersyjna dziś legenda głosi, że ma to związek z czakramem, czyli świętym tajemniczym kamieniem ukrytym na Wawelskim wzgórzu i będącym źródłem niezwykłej energii. Jedni uważają, że to bzdura, ale inni wierzą w moc kamienia. Pomiary radiestezyjne wykazały, że «serce» czakramu leży w podziemiach zachodniego skrzydła zamku Wawelskiego. Wykryto tu ujemną jonizację, która wpływa na ogólne odprężenie. Krakowska legenda ma związek z hinduskim bogiem Sziwą, który rzucił siedem magicznych kamieni w siedem stron świata. Jeden z nich trafił na Wawel.

3. LEGENDA O WIEŻACH KOŚCIOŁA MARIACKIEGO

Dumą Krakowa jest kościół Mariacki z dwiema wieżami. O osobliwości architektonicznej kościoła stanowi fakt, że są one nierówne. Nie zachowały się żadne plany, które tłumaczyłyby różną wysokość wież. Znana jest za to legenda spisana przez Józefa Mączyńskiego o dwóch braciach, słynnych murarzach, którzy pod koniec XIII wieku zaczęli budowę. Kiedy starszy brat zorientował się, że jego wieża jest znacznie wyższa, nie chcąc dać się wyprzedzić — zamordował brata. Jednak wyrzuty sumienia nie dawały mu spokoju, dlatego wbił nóż w swoje serce, a potem rzucił się ze szczytu wieży. Ów skrwawiony braterską krwią nóż do dziś wisi, przykuty łańcuchem w Sukiennicach.

4. LEGENDA O HEJNALE MARIACKIM

W średniowieczu czuwający dniem i nocą na wyższej wieży kościoła Mariackiego, która służyła jako strażnica miejska, trębacz dawał hejnałem sygnał do zamknięcia lub otwarcia bram w murach miejskich, a także wówczas, gdy dostrzegł pożar lub zbliżającego się wroga. Legenda głosi, że w 1240 r. strażnik pełniący straż na wieży kościoła Mariackiego, zauważywszy zbliżających się Tatarów, rozpoczął granie hejnału, by ostrzec przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. Gdy zaczął trąbić na alarm, ugodziła go w szyję strzała tatarskiego wojownika i trębacz nie dokończył swej melodii. Na pamiątkę czujnego krakowskiego strażnika melodia grana do dziś z mariackiej, wyższej wieży kościoła, urywa się w połowie taktu.

5. LEGENDA O PANIE TWARDOWSKIM, KTÓRY SIĘ Z DIABŁEM BRATAŁ

Od lat trwa spór, czy najsławniejszy czarnoksiężnik Krakowa, Piotr Twardowski, był postacią historyczną czy fikcyjną. Twardowski pracował nad wynalezieniem kamienia filozoficznego, który umożliwiłby przemianę wszystkiego w złoto, odmładzał i leczył choroby. Aby to osiągnąć, podpisał cyrograf z diabłem, któremu miał w Rzymie ofiarować duszę. W zamian diabeł spełniał wszystkie jego życzenia. Pewnego dnia trafił jednak do karczmy «Rzym» i gdy diabeł zamierzał się na jego duszę, Twardowski wskoczył na koguta i wzbił się w niebo. Do dziś tkwi na Księżycu, ale tęskni za Krakowem.

Восклицательный знак указывает на сильную эмоциональную окраску высказывания, которая является в приказах, окриках и призывах:

Zacznij natychmiast odrabiać lekcje!

Если в начале предложения присутствует обращение или междометие, можно использовать два варианта расстановки знаков препинания:

1. после обращения или междометия ставится запятая, а в конце предложения — восклицательный знак: Kasiu, zacznij natychmiast odrabiać lekcje!
2. после обращения или междометия ставится восклицательный знак, а в конце предложения — также восклицательный знак, при этом вторая часть начинается с большой буквы: Kasiu! Zacznij natychmiast odrabiać lekcje!

Восклицательный знак может использоваться вместе с вопросительным знаком, если сильная эмоциональная нагрузка придается вопросу: Gdzie twoje słowo?!

Nazwa Polski pochodzi od plemion Polan, które na przełomie IX i X wieku zjednoczyły niemal całe
dorzecze Odry i Wisły. Przełomową datą w historii Polski było przyjęcie chrześcijaństwa w zachodnim
obrządku w 966 r. przez księcia Mieszka I. Od tego czasu Polska na trwałe znalazła się w kręgu zachodnioeuropejskiej cywilizacji, a także w kręgu alfabetu łacińskiego. W 1025 r syn Mieszka I Bolesław Chrobry koronował się na pierwszego króla.

Dynastia Piastów, założycieli polskiego państwa, panowała do XIV wieku. Jej ostatni przedstawiciel,
król Kazimierz Wielki, stworzył z Polski silne środkowoeuropejskie państwo. Małżeństwo w 1386 r.
Jadwigi, królowej Polski, a z pochodzenia Węgierki, z księciem Litwy, Władysławem Jagiełłą, dało
początek rządom dynastii Jagiellonów i zjednoczeniu Polski i sąsiadującego z Polską od wschodu
Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dwa wieki później w chwili zawarcia w 1569 r. polsko — litewskiej unii
powstała Rzeczpospolita Obojga Narodów. To było osiągnięcie króla Zygmunta Il Augusta.

Po wygaśnięciu dynastii Jagiellonów, od 1573, króla zaczął wybierać ogół szlachty na zwoływanej w
tym celu wolnej elekcji. Kompetencje ówczesnych królów Polski odpowiadały możliwościom współczesnych prezydentów. Wzrost znaczenia sąsiednich mocarstw oraz wypaczenia demokracji szlacheckiej doprowadziły do osłabienia kraju. W 1772 Austria, Prusy i Rosja po raz pierwszy zajęły część jego ziem. 3 maja 1791 Sejm uchwalił konstytucję, która miała zreformować i unowocześnić państwo. Była to pierwsza w Europie konstytucja, a drugi tego typu, po konstytucji amerykańskiej, dokument w świecie.

Postępowych reform uchwalonych w Konstytucji 3 Maja nie udało się już wprowadzić w życie. W 1793
Rosja i Prusy dokonały drugiego zaboru polskich ziem, a dwa lata później (wraz z Austrią) ostatecznie
podzieliły między siebie terytorium polskiego państwa. To były trzy rozbiory Polski.

Jako niepodległe państwo Polska wróciła na mapę Europy w 1918 z końcem I wojny światowej. Lata 20 i 30. XX wieku były okresem scalania państwa w spójny organizm po ponad wieku rozbiorów. 1 września 1939 Polska jako pierwszy kraj w Europie stawiła zbrojny opór hitlerowskiej III Rzeszy. Polska — mimo braku suwerennego terytorium — stała się ważnym sojusznikiem koalicji antyhitlerowskiej. Zawarte w Jałcie w lutym 1945 przez Churchilla, Roosevelta i Stalina układy przesądziły, że zamiast stać się po wojnie w pełni niezależnym państwem, Polska na pół wieku znalazła się w radzieckiej strefie wpływów. Powstała po wojnie Polska Rzeczpospolita Ludowa była państwem zależnym od sowieckiej Rosji.

W sierpniu 1980 z powodu nasilających się trudności gospodarczych wybuchły strajki na Wybrzeżu
Gdańskim, na czele których stanął 37-letni wówczas Lech Wałęsa, elektryk Stoczni Gdańskiej. We wrześniu 1980 powstała «Solidarność» — pierwszy w krajach bloku radzieckiego niezależny ruch społeczny o charakterze związku zawodowego. Władze zaniepokojone rozwojem sytuacji wprowadziły w grudniu 1981 stan wojenny. W 1988 wskutek rozwoju sytuacji międzynarodowej (m.in. reform Gorbaczowa) oraz wewnętrznej (załamanie gospodarki i strajki) władze zdecydowały się na dialog z opozycją. W grudniu 1990 w powszechnych wyborach prezydenckich zwyciężył Lech Wałęsa. W 1999 Polska została członkiem NATO, a w 2004 weszła do Unii Europejskiej.